Sunna Daðadóttir Wedel

Líkt og tónlistin og takturinn sem lifir í dansaranum, hvetur arkitektúrinn íbúa sína til að veita tilfinningum sínum útrás í hreyfingu. Í samspili stjórnanda og fylgjanda – hvort sem það birtist í tangó, hestamennsku eða byggingarlist – hverfur kvíðinn sem fortíð og framtíð vekja fyrir nærveru hugans, sem beinist að félaganum, taktinum og hreyfingum líkamans. Leikmynd staðarins endurspeglar spennuna og mýktina sem býr í dansinum – togstreitu og samhljóm persóna sem leita að nýju heimili, fjarri skuggum liðins tíma. Þátttakendur næra sál sína með ást til sinna nánustu og finna hugarró í skjóli eigin einveru. Ferskur blær ber nánd inn í rými sem mótast af þyngd ástar, missis og brothættar tilfinningar þess að tilheyra. 

//

Like the music and rhythm that inhabits a dancer, the architecture encourages its inhabitants to channel their emotions into movement. Applying to the interaction between leader and follower, whether in tango, horse-riding or architecture, the presence of mind required to the partner, the rhythm, and the own movements reduces ruminations about the anxiety-inducing past or future. The set design echoes the tension and fluidity of dance – the push and pull of characters adapting to a home away from their past. Characters nourish their soul with the people they love and soothe their mind in their own reclusion. Fresh air carries intimacy into spaces shaped by the emotional weight of love, loss, and the fragile state of belonging. 

Photos by: Sisters Lumiere