Bára Sól Björnsdóttir

Ég á í flóknu sambandi við nánd. Ég hef ekki alltaf sýnt sjálfri mér virðingu og því leift öðrum að gera slíkt hið sama. Satt að segja hef ég aldrei átt ánægjulega reynslu af því. Ég kenni ekki sjálfri mér um lengur; ég munn aldrei vera eins. Þetta er stærsta ástæðan fyrir því að ég byrjaði að mála hann, ég þekkti hann ekki lengur, ég hataði hann, ég hataði það sem var gert honum, það sem hann bar og að hann þráði enn nánd. 

Að sjá hann frá hlutlausu sjónarhorni, að sjá ekkert annað en lifandi líkama sem er einfaldlega til. Ég kem frá sjónarhorni virðingar og þörf til að skilja líkama minn og samband mitt við hann. 

// 

I have a complicated relationship with sex and intimacy. I have not always treated myself with respect and there for let others do the same. To be honest, have I never had a pleasant experience with it. I do not blame self anymore; I will never be the same. It is the biggest reason why I started painting my body, I did not recognise it anymore, I hated my body, I hated what happened to it, what it carried and that it still longed for intimacy. 

I needed to see it from a neutral viewpoint, to see nothing but a living body simply existing.  

I come from a view of respect and a need to understand my body and my relationship with it.   

Photos by: Sisters Lumiere