Sóley Lúsía Jónsdóttir

Tvær tréhendur sem styðja við mig. Samofnir

bræður.

Indælu tvíburarnir sem seldu mér göngugrindina.

Blíða litla stúlkan með rauðu krullurnar.

Stundum vantar á hana hendi, stundum fætur.

En hún brosir út að eyrum þegar hún sér mig.

Í kringum ömmu býr heimur ímyndunarafls og

skyggnigáfu.

Þótt orð og dagar gleymist, verða verurnar skýrari.

Þær koma í heimsókn, veita henni félagsskap og sitja

hjá henni, eru hluti af lífi hennar.

Þær passa upp á ömmu mína.

//

Two wooden hands supporting me. Intertwined

brothers.

The kind twins who sold me my walker.

The sweet little girl with the curly red hair.

Sometimes she’s missing a hand, sometimes the legs.

Yet she smiles ear to ear when she sees me.

Around my grandmother, there exists a world of imagi-

nation and clairvoyance.

Though words and days may fade, the beings grow

clearer.

They come to visit, keep her company and sit with her,

are part of her life.

They look after my grandma.

Photos by: Sisters Lumiere