Katrín Edda Lan Þórólfsdóttir

Gvass á vatnslitapappír, blek á pappír. hljóð

Ég legg síman loksins niður og leggst á koddann.

Ég loka augunum og reyni að slaka á.

Öldurnar koma inn og gangur þeirra ruggar mér til

svefns, þó næ ég ekki að missa meðvitund.

Hægt og rólega byrja ég að sökkva.

Ég er ekki ein í djúpinu.

Mér bregður.

Hugsanir koma flæðandi inn eins og fálmarar og

umkringja líkama minn og sál.

Af hverju sagði ég þetta?

Af hverju sagði ég ekkert?

Hvað er ég eiginlega að gera?

Ég hata þetta.

Ég tek andan af lofti, saltvatn á andliti mínu.

Þegiðu! Farðu að sofa!

Allt verður kyrrt og ég er aftur í rúminu.

Hægt og rólega verður allt svart.

Sólin kemur inn.

vekjaraklukkan hringir.

ég vakna.

//

Gouache on watercolor paper, ink on paper, sound.

I finally put the phone down and lie down on the pillow.

I close my eyes and try to relax.

The waves come in and their motion lulls me to sleep,

but I can’t lose consciousness.

Slowly I begin to sink.

I am not alone in the deep.

I’m startled.

Thoughts come flooding in like tentacles and surround

my body and soul.

Why did I say this?

Why didn’t I say anything?

What am I really doing?

I hate this.

I gasp for air, salt water on my face.

Shut up! Go to sleep!

Everything goes still and I’m back in bed.

Slowly everything goes black.

The sun comes in.

the alarm clo

Photos by: Sisters Lumiere