Öll eiga að hafa tækifæri til að mennta sig!  

Reynsla fatlaðs fólks af hindrunum og tækifærum til háskólanáms.  

Á málþinginu “Jafnt aðgengi fatlaðs fólks að listnámi”, sem haldið var í Borgarleikhúsinu í byrjun nóvember, fór fram mikilvægt samtal um reynslu fatlaðs fólks af hindrunum sem þau hafa mætt í háskólanámi og þeim tækifærum sem geta opnast þeim sem fá inngöngu í háskólanám.  

Þátttakendur í samtalinu voru: 

Elísabet Sóldís Þorsteinsdóttir, listakona 

Hekla Björk Hólmarsdóttir, ráðgjafi hjá menningar-, nýsköpunar- og háskólaráðuneyti og aðjúnkt á menntavísindasviði HÍ 

Ólafur Snævar Aðalsteinsson, leikari og frístundaleiðbeinandi 

Þórir Gunnarsson (Listapúki), myndlistarmaður 

Egill Heiðar Anton Pálsson, Borgarleikhússtjóri

Í samtalinu var skýru ljósi varpað á þann ójöfnuð og fordóma sem fatlað fólk mætir í menntakerfinu, þar sem öll fá ekki sömu tækifærin til menntunar. Fatlað fólk fær lítið sem ekkert val um sitt nám, og minnkar það eftir því sem lengra er komið í menntakerfinu þar sem gerðar eru kröfur um fyrra nám sem fatlað fólk hefur ekki haft aðgengi að.

Þátttakendur lögðu áherslu á að það þurfi að breyta kerfinu, en það þurfi líka að breyta hamlandi viðhorfum fólksins innan þess. Þessi viðhorf einkennist af fordómum og skilningsleysi og því þurfi fatlað fólk að búa yfir miklu hugrekki til þess að sækja um og fara í nám.

Þátttakendur voru sammála um að auka þurfi sveigjanleika náms og ekki sé hægt að gera þá kröfu að öll læri á sama hátt og á sama hraða. Stuðningur við fatlað fólk í námi þurfi að verða sjálfsagður. Með auknum sveigjanleika og stuðningi geti fatlað fólk stundað nám til jafns við aðra.

Tveir þátttakendanna hafa stundað háskólanám þar sem boðið var upp á stuðning og sveigjanleika. Þau lýstu því hvernig námið efldi þau og þroskaði, á sama hátt og ófatlað fólk eflist og þroskast í námi.