Gestagangur - Elisabeth Bernard

Elisabeth focuses her work on the topic of forests, how humans interact with them, and more generally how people perceive and maintain meaningful relationships with their environment. She is currently working at the Icelandic Forestry Association, one of the biggest environmental NGOs in Iceland, as a project manager for which she is developing social cultural projects and assisting the NGO‘s network of forestry associations. She is has obtained a M.A. in Social and Cultural Anthropology in 2018 from Paris Nanterre University with highest honours for her previous research on the topic of geosocial relationships in the Mýrdalur area, where the local community lives with active volcanoes. She later on obtained a MsC. in Arctic Studies also with highest honours focusing on how Arctic societies and environments face the threat of climate change.

In 1899, three Danes - a marine merchant captain, a forestry professor and a forester - plant trees in Þingvellir. They will later grow to become Furulundur - the Pine Stand - the first forest to be planted in the history of Iceland. From there on starts the saga of modern Icelandic forestry, rapidly institutionalized and developed throughout the 20th century. Over the years, a small part of the Icelandic population has tiredlessly planted trees, raised protective fences, watched trees grow to form woodlands, and created places unseen before in Iceland, to reclaim the forests and woodlands that had disappeared throughout the centuries following the Icelandic Settlement. Reforestation activities have since then increased involving more people and drawing more attention within the Icelandic society.
How is the forestry sector functioning and who is behind the creation of these forests? What does it mean to grow forests and woodlands in and for a society that has evolved in a treeless environment for centuries? Are the distinctions natural/artificial, cultivated/wild, and nature/culture relevant to understand the Icelanders‘ singular relation to these new ecosystems? Which conceptual tools from the field of social anthropology are interesting to mobilize in order to analyze this phenomenon? This lecture explores how growing forests in Iceland has been a means to adapt and dwell in a degraded environment, how it has been done until now, and what it tells us of the Icelandic society.

This lecture is organized by the Ecole Nationale Supérieure d‘Architecture de Versailles, as part of a workshop for master students titled „The Call of Forests“. The talk will be held in English.

//

 

Elisabeth beinir vinnu sinni að efni skóga, hvernig fólk hefur samskipti við þá og almennt hvernig fólk skynjar og viðheldur mikilvægum tengslum við umhverfi sitt. Hún starfar um þessar mundir hjá Skógræktarfélagi Íslands, einu stærsta umhverfisverndarfélagi Íslands, sem verkefnisstjóri þar sem hún er að þróa félagsleg menningarverkefni og aðstoða net félagasamtaka skógræktarfélaga. Hún hefur lokið M.A.-gráðu í félags- og menningarmannfræði árið 2018 frá París Nanterre háskólanum með hæstu heiðursmerkjum fyrir fyrri störf sín á sviði jarðfélagslegra tengsla á Mýrdalssvæðinu, þar sem nærsamfélagið býr við virk eldfjöll. Síðar fékk hún MsC. í norðurslóðafræðum einnig með hæstu heiðursverðlaunum með áherslu á hvernig samfélög og umhverfi norðurslóða standa frammi fyrir ógn loftslagsbreytinga.

Árið 1899 gróðursettu þrír Danir - skipstjóri, skógræktarprófessor og skógfræðingur - tré á Þingvöllum. Þau uxu og urðu að Furulundi, fyrsta skóginum sem gróðursettur hefur verið í sögu Íslands. Þaðan hefst saga íslenskrar nútímaskógræktar, stofnanavædd og þróaðist hún hratt alla 20. öldina. Í gegnum árin hefur lítill hluti íslensku þjóðarinnar verið óþreytandi við að gróðursetja tré, reisa girðingar, horfa á tré vaxa og mynda skóglendi og skapa áður óséða staði á Íslandi til að endurheimta skóga og skóglendi sem hafði horfið í gegnum aldirnar í kjölfar landnáms Íslands. Skógræktarstarf hefur síðan aukist með þátttöku fólks og vakið aukna athygli í íslensku samfélagi.
Hvernig virkar skógræktargeirinn og hverjir standa að baki myndun þessara skóga? Hvað þýðir það að rækta skóga og skóglendi í og fyrir samfélag sem hefur þróast í trjálausu umhverfi um aldir? Eru aðgreiningin náttúruleg/gervi, ræktuð/villt og náttúra/menning viðeigandi til að skilja einstök tengsl Íslendinga við þessi nýju vistkerfi? Hvaða hugtakaverkfæri úr félagsmannfræði er áhugavert að virkja til að greina þetta fyrirbæri? Þessi fyrirlestur fjallar um hvernig skógarvöxtur á Íslandi hefur verið leið til að aðlagast og búa í rýru umhverfi, hvernig það hefur verið gert hingað til og hvað það segir okkur um íslenskt samfélag.

Þessi fyrirlestur er á vegum Ecole Nationale Supérieure d‘Architecture de Versailles, sem hluti af vinnustofu fyrir meistaranema sem ber yfirskriftina „Kall skóganna“. Erindið fer fram á ensku