Silja Jónsdóttir

... og ! 

Leir, pappír, þurrpastel og ál

Leirinn leggur af stað inn í miðju og nær jafnvægi. Hann teygir úr sér, liðast í sundur og hringar sig aftur saman. Pappírinn tekur í sig raka og þornar til skiptis, hann eru á sínu níunda lífi og ummerki þess fyrsta er hvergi að sjá. Rúsínurnar í grautnum koma öllum á óvart. Innsláttarvillan í bókinni stingur í stúf en fær mann til að brosa. Sá blái stekkur fram á hárréttum stað og stund, hann er fíllinn í herberginu og silfurskottan sem skýst undir gólflistann.