Hrosshúðir eru mjög vannýtt hráefni hérlendis, en þeim er oftast fargað eða þær sendar utan til frekari vinnslu. Hönnunarteymið Studio Trippin, sem samanstendur af Kristínu Karlsdóttur fatahönnuði og Valdísi Steinarsdóttur vöruhönnuði, einsetti sér í ársbyrjun 2017 að rannsaka hvort hægt væri að nýta húðirnar, en báðar eru Kristín og Valdís hollnemar hönnunar- og arkitektúrdeildar Listaháskóla Íslands. Sumarið 2017 hlutu þær styrk frá Nýsköpunarsjóði námsmanna fyrir verkefnið Trippi: Tveir ótamdir hönnuðir kanna nýtingarmöguleika íslenskra hrosshúða og var verkefnið síðar tilnefnt til Nýsköpunarverðlauna forseta Íslands. Sú grein sem hér birtist er unnin upp úr umfjöllun þeirra Kristínar og Valdísar um verkefnið.
Varaðar við viðfangsefninu
Valdís og Kristín segja frá því að þeim hafi raunar ítrekað verið ráðið frá því að velja hrosshúðir sem viðfangsefni sitt, þar á meðal af feldskerum og súturum, vegna þess hve erfitt væri að vinna með þær. „Niðurstaða vinnu síðasta sumars var engu að síður sú að hrosshúðir eru fjölbreytt og vannýtt hráefni og vel til þess fallið að nýta í ýmiss konar hönnunarvöru ef farið er með það af kunnáttu og alúð,“ skrifa þær.
Þær útskýra að af þessum sökum hafi aðalviðfangsefni verkefnisins verið víðtæk könnun á möguleikum hráefnisins til notkunar í hönnunarvöru, t.a.m. fatnað, aukahluti og innanstokksmuni. Þá útskýra þær að sú vinna hafi aðallega falist í því „að afla þekkingar á hrosshúðum og hvernig best er að vinna með þær, m.a. með því að heimsækja íslenska sútara og læra að súta af eigin rammleik. Einnig var kannaður möguleikinn á því að lita loðnar hrosshúðir með náttúrulegum aðferðum og var niðurstaða þeirrar vinnu vel heppnað „loðið litaspjald“.“
„Margir þeirra sem vinna með skinn veigra sér við að súta og nýta hrosshúðir vegna eiginleika þeirra, en þær geta verið afar stífar ef þær eru ekki meðhöndlaðar á ákveðinn hátt við sútun,“ útskýra Kristín og Valdís og bæta því við að þykkt þeirra sé „jafnframt ójöfn, sem gerir það að verkum að frekari vinna með þær, t.d. sníðagerð, er flóknari en ella. Hrosshúðir eru afar þykkar við afturendann en þynnast svo upp í aflangan þríhyrning sem endar þar sem faxið tekur við. Húðin er síðan mjög þunn á hálsi og leggjum skepnunnar sem er ólíkt t.d. nautshúðum sem eru fremur jafnar að þykkt yfir allan búkinn.“