Í meistaraverkefni mínu, Saumaðu tilfinningar, leitaðist ég við að þróa og setja upp vinnusmiðju með nemendum í framhaldsskóla.
 
Í vinnusmiðjunni fást nemendur við að tjá tilfinningar sínar í gegnum textílvinnu og -liti. Vinnusmiðjurnar voru unnar í samvinnu við Tækniskólann í Reykjavík og Lyseonpuiston Lukio framhaldsskólann í Rovaniemi, Finnlandi. Að lokum var vinnusmiðjan einnig haldin á opinni ráðstefnu í Norræna húsinu í Reykjavík þann 22. apríl 2017 undir titlinum Listkennsla á 21.öld: Tengingar og tækifæri.
 
 
Í vinnusmiðjunni, Saumaðu tilfinningar, unnu nemendur út frá grunntilfinningunum sex, byggðum á kenningum Paul Ekman, ásamt því að í samvinnu bættu þau við þeim tilfinningum sem þeim fannst vanta upp á og pöruðu þær saman við liti.
 
Við verkefnavinnu var lögð áhersla á frjálsa sköpun og tjáningu út frá tilfinningum hvers og eins nemanda. Verkefnið var að öðru leiti frjálst til túlkunar fyrir nemendur. Nemendur unnu að sínu eigin textílverki og tengdu það svo saman við verk samnemenda sinna í eitt sameiginlegt listaverk. Flest allur efniviðurinn sem notaður var, var endurunninn.
 
Vinnusmiðjan var byggð að mestu leyti á fræðilegri nálgun menntunar til tilfinningagreindar og notast er við greiningarlykilinn CRAFT. 
 

 

Stitching feelings 

 
My master’s thesis, Stitching Feelings, is built around a workshop I developed for high school students.
 
The aim of the workshop was to get students to express their emotions through textile art. The workshops were set up at two high schools: the Reykjavik Technical College and Iceland and Lyseonpuiston Lukio in Rovaniemi, Finland. The work shop was also held at an open conference at the Nordic house in Reykjavik, Iceland on the 22nd of April 2017 under the name Art Education in the 21st century: Connections and Opportunities.
 
 
In the work-shop, Stitching Feelings, students work with emotions based on Paul Ekman’s theory of the six basic emotions. The students also worked together on adding extra emotions they felt where missing and wanted to work with and paired them with color.
 
Working on the textile pieces was a free process of expression and operation based on their emotions. Students worked on their own textile art pieces that in the end were joined together in one communal emotions art work. Most of the material that was used was recycled.
 
The theory behind the work-shop is mainly built around emotional intelligence and the data was analyzed through CRAFT.